Το Τραύμα

Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να ξεκινάει με την γνωστή έκφραση των παραμυθιών “μία φορά κι έναν καιρό”. Το τραύμα ειναι μία ιστορία που περιμένει κάποιον να την αφηγηθεί. Μόνο που ειναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις την εμπειρία σου παραμύθι όταν συνεχίζεις να ζεις με τον φόβο.

Ένα γεγονός μπορεί να μας προκαλέσει τόσο έντονο στρες που να ξεπερνά τις δυνατότητες που έχουμε να το επεξεργαστούμε. Είναι σαν μία ρωγμή, ένα σπάσιμο του εσωτερικού μας κόσμου που πολλές φορές έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες στο πώς βιώνουμε τον κόσμο, τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας .

Το τραύμα συνήθως δεν διαβάζεται εύκολα. Δεν το βρίσκει κανείς ως μία συγκροτημένη ιστορία με αρχή μέση και τέλος που μπορεί να ανασύρει απο τα συρτάρια της μνήμης του. Το νόημα διαφεύγει. Αφήνει τα ίχνη του στο σώμα μας, κρύβεται πίσω από φαινομενικά σκόρπιες εικόνες, ήχους, μυρωδιές, συναισθήματα. Λειτουργεί πολλές φορές ως ένα είδος μέγγενης, έναν άμεσο αλλά συχνά “ αόρατο” κίνδυνο που παραμονεύει. Από μόνη της μία τραυματική εμπειρία δεν συνιστά και την αρχή μίας παθολογίας. Η εμφάνιση και η διατήρηση μίας σειράς συμπτωμάτων μέσα στον χρόνο που εμποδίζουν τον άνθρωπο από την προσωπική του εξέλιξη μπορεί να συνιστούν μετατραυματική διαταραχή στρες. Η ηλικία που ένας άνθρωπος τραυματίζεται, η ύπαρξη ή μη υποστήριξης από το περιβάλλον του, τα μέσα αντιμετώπισης που είχε και η βοήθεια είναι σημαντικοί παράγοντες . Σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια τραύμα είναι το αποτέλεσμα και η αντίληψη ενός γεγονότος ως πραγματικής και ξαφνικής απειλής της ζωής και ενός σοβαρού τραυματισμού του ίδιου του ατόμου ή κάποιου άλλου, που συμβαίνει ανεξάρτητα από την ενεργητική συμμετοχή του ίδιου και συνοδεύεται από πλήρη αδυναμία αντιμετώπισης του,κατακλυσμιαίο άγχος και έντονα συναισθήματα. Ο οργανισμός προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτή την ακραία κατάσταση “ μπλοκάρει” κάποιες λειτουργίες του με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ικανότητες για συνολική και συνειδητή καταγραφή αυτού που έχει συμβεί ενώ αποθηκεύονται αποσπασματικά τα συναισθήματα και οι σωματικές αισθήσεις.

Φανταστείτε ένα παζλ που τα κομμάτια του είναι ανακατεμένα και διάσπαρτα. Σκοπός της θεραπευτικής διαδικασίας είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο να ενώσει ξανά αυτά τα κομμάτια, παίρνοντας ο ίδιος αυτή την φορά τον έλεγχο, να το κατανοήσει και να το επουλώσει, ξεπερνώντας τον τρόμο και δίνοντας στην εμπειρία του την χαμένη της εικόνα που θα βρει την θέση της στην προσωπική του ιστορία.

“Και ζήσανε κι αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”